Destan Sayılır

Geceleri ışıkla dolu ıslak ağlar
Aydan dönüyorum parlak renklerden
İzmirli yaslı terzi Aigassos’ta
Alkışlar İstanbul’a diye bağıran
Fırıncı kadının çiçekten yüz çizgileri
Sırlı çömlekler pazaryerinde, kimsesiz

Arıların delirdiği vakitte
Bir plak dönüyor gökte durmadan
Ağaçlar da güdük, keçiler de ve tuz
Burada avdan dönüyorum
Ey Afrodit, güzelliğin âşığı sonsuz
Hiçbir şey yok heybemde
Yarat bizi yeniden o ilk öpüşle

Acı hepimize!