Gadaynan Gadeyim

Bu cocugun babası koyde nalbantlıkla gecimini kazanan, ineklerin dogumuna, komsu koylerdeki hayvanların hastalık, saglık islerine kosan bir koy insanıydı. Herkes tarafından sevilen, darda kalanlara derman olan bir aile babasıydı aynı zamanda. Annesi de koydeki bircok cocugun ebesi; koydeki dogumların cogunda emegi olan fedakar bir koy kadınıydı. Koydeki erkek cocugu, bu ailenin dorduncu cocuguydu. Aile, besinci kız cocuguyla tamamlandı. Bu yıllarda babası, eskimiş evlerini yıktırıp yenisini yaptırmak icin harekete gecmisti. Evi yapan ustalar aynı koyden ve babasının arkadaslarıydı. Ustaları calısırken goren cocuk, onlara ozendi ve cıraklık yapmaya basladı. Ustalar, cıraklık yapan cocugun eline ucu kırık bir keser tutuşturdular; annesinin diktigi uzun fistanı ve elinde kırık uclu keseriyle dolasan cocuga cesitli sakalar yapmaya basladılar. Kucuk cocuk elindeki keseri ve yarım agız konusmasıyla ustaların yanı basında dolasırken ustalara "gadaynan gadeyim" demekteydi. Evin yapımı bitene kadar cocuk kırık uclu keseriyle ustalara yardım etmeye devam etti. Cocuk evin inşaatı bitince, ustaların yaptıgı isten etkilenerek yeni evlerinin yanına insaatta kullanılan tezgahın kucuk bir benzerini kurdu. Annesi onu yemek vakitlerinde kolayca tezgahının basında bulmaya basladı. Cocuk, koy meydanındaki kahvehanenin onunden gecerken, onu gören ustalar "gadaynan gadeyim" diyerek hem takılıyor hem de sevgilerini gosteriyorlardı. Iste, o erkek cocugu bendim...