Papatya Kokan Kadın; Gülüşünde Toplamaya Kıyamadığım Papatyalar Var

Son nefesime kadar kokunu hissetmek çivisiçıkmıs bu dünyayı papatya bahçeleriyle doldurur. Simdi seni izliyorum öylece, seninleyim, uçsuz bucaksız bir papatya bahçesindeyim. Sen yoksun ama, kokun... Kokun hep tenimde, tenin son nefesime kadar benimle. Son nefesimden sonra bile hissetmek kokunu, kokun ruhumda, kokun benligimde, kokunsaklı durur en derinimde. Çorak ruhum uçsuz bucaksız bir papatya bahçesi simdi seninle. Ve sen papatya kokan kadın, kokun her hücreme islemisken böyle, bil ki seni aramak en büyük alıskanlıgım, en büyük sevdam.