Sanat Tarihin Elli Temel Metni

İçerisinde birincil ve ikincil kaynakların bulunduğu bu kitabın ana stratejilerinden biri, dönemleri, metinleri ve ku¨ltu¨rel tarihleri birbirine karıştırarak 19. yu¨zyıl sanat tarihi alanını oluşturan dahili sınırların aslında var olmadığını vurgulamaktır. Sınırlamalar ve kısıtlamalar, Avrupa’nın sanat u¨retimi ve sanat u¨zerine yazma bağlamında bize bıraktığı zengin ku¨ltu¨rel mirasın zedelenmesine sebep olmaktan öteye geçemez. Bu kitapta yer alan, antik zamanlardan çağdaş döneme kadar uzanan eserler ve konular u¨zerine kaleme alınmış elli eleştirel metnin amacı bizlere bırakılan ku¨ltu¨rel mirası sorgulamaktır. Kolektif olarak ele alındığında bu çok katmanlı metinler, farklı kuşaklardan du¨şu¨nu¨rleri örgu¨de iç içe geçen ipler misali bir araya getirerek ku¨ltu¨rel mirasımıza ve arşivlerimize çoğulcu bir bakış açısıyla yaklaşmamızı sağlamaktadır. Kitapta yer verilen metinlerin çoğu aslen sanat tarihi alanından çıkma değildir fakat sanat tarihinin tarihsel temel dayanaklarının anlaşılması için mutlaka okunması gereken metinlerdir. Sanat tarihçiliğini sanat u¨zerine yazmak ve sanat yapmak olarak ikiye ayıran tarihsel Avrupalı bakış açısını kırmak isteyen bir disiplin için bu kitapta yer verilen yazarların kaçının hem sanatçı hem de sanat tarihçisi/eleştirmeni olduğu önemlidir. Kitaptaki yorumlarda yansıtıldığı şekliyle ku¨ltu¨rel u¨retimin su¨rekliliği ve teorileştirilmesi, sanat tarihi ve sanat tarihi yazımının mevcut genişliğine ve toplumsal geçerliliğine yeniden vurgu yapmaktadır.